آشنایی با هنر خیاطی

همانطور که حتما خودتان هم حدس می‌زنید، دوخت و دوز یکی از قدیمی‌ترین هنرهایی است که بشر با آن آشنا شده است.

انسان‌های اولیه حتی قبل از اینکه خواندن و نوشتن را یاد بگیرند، دوخت و دوز می‌کردند و هنر خیاطی را آموختند.

تا پیش از آن، برای محافظت‌ خودشان از آفتاب داغ تابستان و سوز و سرمای زمستان و نیش پشه‌ها و حشرات از پوست حیوانات استفاده می‌کردند.

اما وقتی یاد گرفتند که چگونه از استخوان حیوانات سوزن بسازند و از علف‌های بلند به عنوان نخ استفاده کنند، توانستند پوستهای حیوانات را به هم بدوزند و از آنها برای خودشان لباس درست کنند و به تن کنند.

طبیعتا این لباس‌های پوستی، خیلی راحت‌تر و خوشایند تر از اینکه بخواهند یک پوست خشک و بی شکل را بر دوششان بیندازند بر تنشان می‌نشست.

آنها کم کم در محل‌های مناسب تری سکنی گرفتند. از آن طرف غذای بیشتری هم در اختیار داشتند، پس احساس آسایش بیشتری کردند و زمان بیشتری در اختیار داشتند.

حالا به این فکر افتادند که به کارهای بیشتری بپردازند.

مثلا یاد گرفتند که پوست حیوانات را دبّاغی کنند.

با دبّاغی کردن، پوست حیوانات از آن حالت خشک و ناخوشایند قبلی در می‌آمد و نرم میشد و حالا می‌توانستند لباسهای مناسب‌تری برای خودشان بدوزند.

بعد به این فکر افتادند که لباسهایشان رنگهای مختلفی داشته باشد.

اینجا بود که از خاک، گیاهان و حتی حشرات کمک گرفتند تا از آنها رنگهای مختلفی تهیه کنند و لباسهایشان را با آنها رنگ کنند.

در طول این سالها تا به امروز، به مرور بافت لباس‌ها ظریف‌تر، طرحشان زیباتر و استادانه‌تر و سوزن‌ها نوک تیزتر شده‌اند.

امروزه ما لباسها را فقط برای محافظت از سرما یا آفتاب‌سوختگی یا نیش حشرات استفاده نمی‌کنیم.

ما آنها را می پوشیم تا ظاهری زیباتر و جذاب‌تر هم داشته باشیم.

تا سالها این فقط ثروتمندان بودند که می‌توانستند از لباسهای دست‌دوز که با مهارت زیادی دوخته شده بودند استفاده کنند.

اما امروزه به لطف چرخ‌های خیاطی و الگوهایی که در مجلات و اینترنت به وفور موجود است، می‌توان در سریعترین زمان، یک لباس زیبا دوخت و قیمت لباس‌ها هم نسبت به لباس‌های اشرافی که در قرن‌های گذشته با دست دوخته می‌شدند بسیار ارزان‌تر شده است.

(برای نوشتن این مطلب، از نوشته‌ای از غزاله یزدی در مجله دانستنیهای قدیمی استفاده کرده‌ایم)